Kartonowy dom.

Domek przestaje być domkiem. Lawiruję pomiędzy kartonami, firanki wirują w tańcu piorącym, okna golutkie jak niemowlak po urodzeniu, a okna równie brudne jak ten niemowlak. Z domku robi się magazyn. Worki i pudła. Zapudłowałam całe nasze życie, kompresuję je codziennie na nowo. Żeby zabrać ze sobą jak najwięcej tego dobrego, a śmieci i złą energię zostawić tutaj. Coby nic nie obciążało nowej codzienności, którą będziemy razem kreować w nowym domku.,, To nie takie proste ;)

Na nowo odkryłam moc zieleni, powietrza, słońca i... śmiechu. Rodzice wyjechali na dwa dni, a nam zostały psiaki do wyprowadzania.
Jeszcze Kawaler + dwa patyki + dwa psy = baaaaardzo zmęczone dwa psy :)
Odpięliśmy im smycze u nas za blokiem. Latały jak szalone! Już po skończonej zabawie zapinamy je i ciągniemy do domu... a one pad płaski na trawę i patrzą na nas tymi szklanymi oczkami, błagając o litość i chwilę wytchnienia :D
Słońce tańczące wśród traw to cudowna sprawa.
W ogóle życie to cudowna sprawa!

Odzyskałam pełnię sił. Tak bardzo pełną pełnię.
Szkoda, że tylko do czwartku...
Ale nie ma co narzekać! Trzeba korzystać! :)))