Starzeję się

Byłam ambitna, czytywałam poezję i literaturę tylko z najwyższej półki. A od wczoraj pochłaniam Harlequiny. Bo w szpitalu nie mam zbyt duzego wyboru ksiazek. Ale wiecie, co jest najgorsze?
Te romansidła mi się zaczęły podobać. Rozkosznie odmożdżają.
Literaturę poważną zostawiam zdrowym i beztroskim, którzy potrzebują inspiracji do szukania problemów w bezproblemowym swiecie. Ja potrzebuję zapomnienia. Bycie bezmozgowcem wspierają romansidła, o!

Za to ciągle myślę o naszym nowym mieszkanku.
Czy wszystko się uda? Czy będzie bezproblemowo?
Jak będzie się nam tam mieszkać?
Jak się urządzimy?
W wyobraźni szukam miejsca na nasze meble. I krucho z tym.
Sypialnię planuje w granacie. Pokój bezfunkcyjny w różu (plus retro kanapa i odnowiona stara komoda, mniami!). Pokój z końca stanie się bielą, garderobą, suszarnią, prasowalnią i takie tam. W spiżarce zakwateruję koty. A może środkowy pokój bezfunkcyjny zrobić sypialnią, a granatowy pokój uczynić bezfunkcyjnym retrusiem?
Strusiem.
Idę schować głowę w piasek. Czyli czytać kolejny Harlequin.
"Mroczne dziedzictwo"
Brzmi kusząco ;-)