El sabor de la libertad!

No i pogrillowaliśmy. Ach, woda, drzewka, wspaniali ludzie, słonko (mimo cienia, w którym się zaszyłam). Normalnie zapach wolności.
Troszkę dziwnie się czułam, gdy ludziska wlepiali we mnie swe wyłupiaste oczyska. Chodziła mi o głowie kwestia mojego wielkiego, wielorybiego cielska... Bo ostatnio, rok temu, gdy byliśmy nad wodą, ważyłam dobre trzydzieści kilogramów mniej. I też czułam się momentami nieswojo, ale teraz... Było gorzej.
Dopóki nie uświadomiłam sobie, że świecę centymetrową szczecinką na główce. I nagle kompleksy zniknęły!
Wmówiłam sobie, że gapią się na łeb i od razu było lepiej. No. Tylko nieco gorzej pokonywało mi się rzekę wpław, gdyż bateryjki moje dalej słabiutkie (chociaż z dnia na dzień są coraz mocniejsze, ha! kilkanaście dni od ostatniej chemii i coraz bardziej przypominam człowieka ;)).
Nażarliśmy się mięska z grilla, cudownie wypieczonego, zapeklowanego w tonie przypraw. Nożesz, cudownie!
Ale i tak muszę zainwestować w coś do pluskania się w wodzie. Kiecka do ziemi to zły pomysł. Nawet, jeżeli jest typowo kąpielowa.
Coś czuję, że w ruch pójdzie maszyna do szycia i z kiecki do ziemi zrobi się kiecka do kolanka, z opcją wiązania od tyłkiem, coby mi do góry nie podjeżdżała ;p

Jeszcze Kawaler przekonał się o moim dziwnym talencie do hiszpańskiego.
Siedzim w dużym pokoju (który, o ironio!, jest jednym z najmniejszych naszych pokoików ;)), na stole kartonik. A na nim napis:
El sabor de la libertad.
Zaczęłam to w kółko powtarzać. Kawaler pyta, co to znaczy.
A ja, że nie wiem. Ale brzmi mi to jak "zapach wolności".
Chwila grzebania w słownikach i... miałam rację ;)
Kolejny raz mój talent do hiszpańskiego wypełzł na powierzchnię szarej rzeczywistości...
Chyba w poprzednim wcieleniu byłam hiszpanką, hehehe.

Nie idzie mi ostatnio wyszywanie. Za to z dziką pasją zajmuję się koralikami.
Coraz więcej wzorów na sznurki koralikowe znam na pamięć. I tak powstaje seria bransoletek ze stokrotkami.

Moje małe królestwo :)

Z niecierpliwością wyglądam wypłaty Kawalera.
Dostałam odgórne pozwolenie na zamówienie nowej porcji koralików. ufff! Chociaż jedno hobby, które może i jest drogie, ale za to się zwraca, hihihi :)))

Idem machać jednym z czterech moich szydełek. A później poszukiwanie nowego wzoru... do wykucia na pamięć ;)

Buziaczki! :*