Zatrzymaj się chociaż na chwilę!

Dzisiaj wykorzystam moją  pozycję mentalnego guru. No bo wiecie, rak ustawił mnie w dziwnej sytuacji. Ludzie szukają u mnie rady, pociechy i wsparcia. Dziwnie mi z tym nieco, ale powoli się przyzwyczajam ;)

Siedzę właśnie w szpitalu. I zazdraszczam problemów ludziom nie dotkniętym alienem.

Bo nie umie znaleźć jakieśtam sukienki, bo hybryda na paznokciach się wyszczerbiła, bo autobus się spóźnił.
Rozumiem. Nasze własne problemy zwykły się wydawać dużo poważniejsze, niż są w rzeczywistości. Ale zatrzymaj się.
Doceń chwilę.
Bo jesteśmy dziwni. Ciągle na coś czekamy. Nie ma chwil, gdy przestajemy oczekiwać bliżej nieokreślonego czegoś.
Coś może być miłe. Coś może być niemiłe.
Dzielimy chwile na oczekiwanie na przyjemność i strach przed nadchodzącym.
Dość. Zatrzymaj się.
Pomyśl, że teraz istniejesz tylko Ty i chwila obecna. Pozachowuj się jak koty. One nie planują, nie myślą co będzie jutro, pojutrze, za rok. Robią co chcą i kiedy chcą.
Stań się kotem na kilka chwil. Zapomnij o strachu przed egzaminem, ważnym spotkaniem, poważną rozmową. Przestań czekać na imprezę, zakupy, randkę. Ciesz się danym momentem. Doceń chwilę.
Bo może za kilka minut świat przestanie istnieć. Chcesz spędzić swoje ostatnie chwile na czekaniu?

A teraz wyobraź sobie, że niektórzy żyją tak na codzień. Od roku żyję z wyrokiem.
A uśmiecham się częściej niż ktokolwiek z Was. I jestem szczęśliwsza niż kiedykolwiek wcześniej.
Bo oddycham.
Bo wiem, że złe chwile mijają, a strach siedzi tylko w głowie.
Nie wstyd Ci?
Szukanie wymówek to przyjemne hobby, wiem.
Ale ja wolę żyć naprawdę.
A Ty?