Jest, kurwa, źle. Czyli 4:0 dla aliena.

Odebrałam wyniki ostatniego rezonansu. I ostatniej tomografii.
Dorobiłam się kolejnych trzech guzów na kościach. Do trzonów kręgów L5 i Th9 dołączyły: trzon kręgu L3, kość krzyżowa i mostek (wtf?!). A do ekipy na wątrobie dołączyła cała drużyna, i z trzynastu parszywców zrobiła się... "ilość niepoliczalna".

Chemii nie dostałam, bo nie ma sensu jej dawać, skoro nie działa. Kolejna wizyta 19 marca. I nowa chemia.
Lekarka aż nie dowierzała, że wizualnie i morfologicznie mój stan tak bardzo się poprawił, a tak na prawdę alien urządza sobie wycieczki krajoznawcze coraz dalej. Wrrr.
Nie byłabym sobą, gdybym nie rozpisała wszystkich plusów i minusów sytuacji.

- nowe przerzuty
+ morfologia i próby wątrobowe - perfekcyjne!
+ węzły chłonne dalej maleją :)
+ koniec z cotygodniowymi chemiami! (nowa ma być co dwa lub cztery tygodnie)
- za każdym razem będą mnie zostawiać w szpitalu na co najmniej trzy dni
+ koniec ze sterydami!
- nowa chemia jest bardziej drastyczna dla przewodu pokarmowego
+ koniec sterydów i drastyczność = schudnę ;) (wiem, wymyślam na siłę)
- włoski wypadną już na 100%... a takie ładne już są...
+ dostanę kwitek na perukę! (kolejny argument na siłę...)

Nosz kuźwa, źle jest. Mamuśkowata załamana. Tatuśkowaty załamany.
A ja pełna ironii, sarkazmu, wścieklizny stosowanej i mega wkurwa.
Bo ostatnie trzy-cztery chemie były na darmo. Na darmo zwijałam się z bólu, rzygałam, srałam, łaziłam po suficie i obijałam się o ściany. Tyle cierpienia na kompletne, kuźwa, nic.

Nie piszcie mi oby czasem, że mam walczyć, że mam się nie poddawać, że muszę być silna.
Wiem o tym.
Będę.
Zwyczajnie musiałam wylać trochę żółci (z przeklętych, zaraczonych dróg żółciowych, kurwa).