Malować się chce, posprzątać w małym pokoju, a i szafę ogarnąć. Ale leżę, z kotami i termoforkiem. Wieczorem niby do pracy, ale jak się nie poprawi to urlopik na żądanie. Czyli leżę.
W czwartek do onkologa. Czuję, że tak na 90% znowu wyląduję z chemią. Ale ból powoli robi się tak nieznośny, że nawet średnio mnie to rusza.
Byle, po prostu, przestało boleć...
Nie wiem, czy to kwestia pory roku, bo zawsze zimą czuję się dużo gorzej niż latem, czy to kwestia jebanego raka. Czy też stres daje mi popalić. Nie ukrywajmy, na wieść o kontroli u lekarza raczej nie skaczę z radości ;)
Nic już nie wiem.
I nie wiem, czy chcę wiedzieć.
No nie lubię, nie lubię!
OdpowiedzUsuńa ten obrazek to zdjęcie? malunek? Cos pienego w każdym razie
No i wracaj kochanieńka do zdrowotności!
Lusi kochana, ściskam z całego serca;
OdpowiedzUsuńNiech przestanie boleć! A na czwartek moce i modlitwa idą do Ciebie :**
Pozdrawiam serdecznie, oby było dobrze...
OdpowiedzUsuńNie denerwuj się piękna kobieto.Dobrze będzie😀
OdpowiedzUsuńZaglądam, czy jesteś, czy już wróciłaś od lekarza ?
OdpowiedzUsuńSciskam :**
Co z Tobą kochana? Są tacy, co czekają i trzymają kciuki...
OdpowiedzUsuńJa też czekam na parę słów...choćby tylko tyle,że jest ok,bo jest
OdpowiedzUsuń